Staruszka zabiegana, zapracowana, zagoniona. To właśnie cechy starości, wszystko robi się wolniej, wymyśla zajęcia, aby bezczynny czas nie wypełnił pustki dnia. Rano wstałam wcześniej, musiałam iść do lekarza. Znalazłam jednak pięć minut, stanęłam i zapatrzyłam się w zaokienną jednostajność. Nagle na wysokości wieżowca pojawiły się ptaki , całe stadko, całkiem spore. Czarne, ruchliwe figurki zgrabnie wzbijały się całą grupą w górę, tworząc wijącą się wstęgę, albo pikowały zgodnie w dół, zawsze w zorganizowanym szyku, raz czarne, raz szare i tak przez kilka minut. Stałam jak urzeczona. Widziałam takie pokazy już wiele razy, ale zawsze patrzyłam z podziwem i radością na ich zgodne działanie, tak jakby miały dyrygenta, który daje znak kiedy i gdzie skręcić, zawrócić czy falować w powietrzu. W pewnym momencie zgrabnie przysiadły w dwóch równych szeregach - na krawędzi balkonu i wystającym gzymsie dachu. To było wspaniałe widowisko. Zrobiło się jakoś radośniej i spokojniej. Poszłam do lekarza, wykupiłam „bezpłatne” leki, które pochłonęły połowę przesłanych przez zakład pracy pieniędzy w ramach świątecznego funduszu wspomożycielskiego. Znowu jestem goła i bosa, a święta zbliżają się z szybkością kosmiczną. Politycy opluwają się wzajemnie, nowe afery wstrząsają Polską, strzelanina w Europie zakłóca przedświąteczny bożenarodzeniowy nastrój i nie wiadomo jeszcze jak to się wszystko skończy, ale przecież z radością i nadzieją oczekujemy na wigilijną kolację, spotkania  i prezenty. Idą Święta, i niech idą, niech nas cieszą i łączą. Nie będę się niczym przejmować, będzie tak jak ma być.  Choinkę ubiorę tydzień wcześniej,  gdyż po świętach trochę mi przeszkadza, a przed świętami cieszy. 

15 grudnia 2018
Wczesny ranek. Śpiewak w radiu stara się mnie przekonać, że najpiękniejsze są miłości, których nie ma! Przyznaję mu rację, przecież nie będzie się nikt kłócił w widmem. Za chwilę przechodzi na miłości jeszcze niewiadome. Też dobra kombinacja, niewiadome i niedopełnione, miłości w myślach szalone… To już moje domniemania. Za chwilę czytam w smartfonie cenną wskazówkę: „DOBRE ŻYCIE ZBUDOWANE JEST NA DOBRYCH RELACJACH”. Ja z artystą z radia będę miała dobre relacje, gdyż nigdy się nie poznamy, a takie relacje to cudowna harmonia życiowa. Mając takie wsparcie rozpoczynam dzień szklanką wody z miodem i cytryną, myję się i zabieram do pracy. To mój dobry dzień. Wszystko mam już zrobione, co było wypisane na dzisiaj na kartce. Jeszcze tylko zaliczę Biedronkę i Rossmanna. Ten drugi sklep wynika z tego, że przyozdobili mnie na Facebooku i taka się sobie podobam, a samo nie spadnie to z nieba. Potencjał starczy jest jaki jest, ale podbuduję go maseczkami i dobrym kremem. To ma priorytet, gdyż mogę zjadać przez ten tydzień chleb i kaszę, to wyjdzie mi tylko na korzyść, a urodę poprawię sobie zdecydowanie. Nikt mi do talerza nie będzie zaglądał, a urodę zobaczą wszyscy!

I proszę mi nie pisać uwag dotyczących mojego sprzeciwu odnośnie krzewienia lub krytyki ciągot kulturalnych. Ja nie mam nic przeciwko kulturze, bez książek, muzyki, teatru i co tam jeszcze do kultury zaliczycie, nie jestem już w stanie żyć. Problemem jest poziom doznań kulturalnych i częstotliwość korzystania z nich. Jak ktoś biega na wszystkie koncerty i nic innego nie jest dla niego ważne, to chyba coś jest nie tak jak trzeba. Gdy mamuśka będzie czytała w dzień i w nocy, a dzieci nie będzie miał kto dopilnować, to będzie w porządku? Coś jest z nimi nie tak, czegoś im brakuje, zapełniają pustkę jednostajności, codzienności, braku miłości… Doznania kulturalne powinny być radością, przeżyciem, czymś co ubogaca życie, a nie zapchajdziurą pustki i nudy. No!
Jarosław obwieścił, że jego partia ma się stać partią marzeń Polaków! Moją się nigdy nie stanie, gdyż widzę słabe punkty w działaniach, ale jestem za tym, aby rządzili przez następną kadencję, gdyż ci co przyjdą po nich, będą mieli ciężki orzech do zgryzienia. Nie będzie łatwo utrzymać to wszystko, co oni nawprowadzali. Każda grupa społeczna domaga się wyższych zarobków, tylko skądś się pieniądze na to muszą się brać. Niech kontynuują, niech rządzą i niech pokażą na co ich stać. Tylko bardzo proszę odróżniać winnych i tych co przestępstwo zgłosili. Coś się komuś ostatnio te sprawy mieszają. Na dzisiaj koniec, gdyż muszę iść do zrobić zakupy. Tak mam wyglądać jak na zdjęciach. Niektórzy radzą mi włosy jak za dawnych lat, czarnulą mam znowu być. Trochę dla mnie zbyt wiele zabiegów, niech już siwe będą, tylko ta twarz ma nabrać elastycznosci i wigoru.
 
16 grudnia 2018
Ciężko mi dzisiaj, wszystko mnie boli i nie mam siły nawet pisać. Ręce mi drętwieją, a stawy dosłownie się "rozrywają". Sama sobie jestem winna. Wczoraj wzięłam prysznic, a cieplutką wodę lubię, i zamiast położyć się do łóżka, chodziłam po domu i załatwiałam sprawy, które powinny być zrobione przed ablucjami, a to parzyłam melisę, a to zbierałam książki i krzyżówki, poprawiałam poduszki na sofie, gdyż nie lubię jak stoją krzywo, gdy rankiem wstaję i przechodzę do pokoju… Naspacerowałam się, schłodziłam się i dzisiaj mam „bolesny” dzień. Trzeci tydzień adwentu, czuwam. Do kościoła jednak poszłam, ojciec rekolekcjonista głosił kazanie dla ludu, ale widać było, że był biegły w znajomości ewangelii, jednak mówił tak, aby owieczki go rozumiały. Wyjaśnił sprawę owieczek, dlaczego potrzebują pasterza. Otóż dlatego, że owieczki słabo widzą, ale dobrze słyszą. Muszą mieć przewodnika. A dlaczego osiołki, szanowane na terytorium Bliskiego Wschodu, nie potrzebują przewodnika, to dlatego że są indywidualistami? Są mądrzejsze, wyczuwają niebezpieczeństwo i gdy piaskowy wąż zaczai się na ich drodze, nie ruszą do przodu, gdyż czują niebezpieczeństwo. Już widziałam oczami duszy, gdy my jako te osiołki kroczymy za pasterzem, i gdy zaprzemy się, to nikt i nic nas z miejsca nie ruszy, i to porykiwanie ośle... Jak ja się miałam skupić na przekazie, gdy takie obrazki ukazywała mi moja wyobraźnia?
A tak naprawdę z naszymi chorobami, to jesteśmy prawdziwymi osiołkami, ze mną na czele! Czy musiałam dzisiaj cierpieć, nie! Zrobiłam jednak co zrobiłam, wiedząc że moja wrażliwość na zimno doprowadza mnie do choroby. Ludzie cierpią na różne choroby z własnej woli, oni chcą być chorzy.
- Boli mnie prawa ręka! – mówi jeden. - Dlaczego cię boli? Dlatego człowieku, że siedzisz godzinami przy komputerze i ciągle operujesz prawą ręką przeglądając strony internetowe, a później leczenie, marudzenie.
- Bardzo mi się pogorszył wzrok! – biadoli jedna pani. Ile godzin spędzasz przy komputerze, w pracy, a później w domu. Może w domu dać sobie trochę odpoczynku?! Będzie lepiej. 
- Wykryto u mnie raka płuc! – narzeka starszy pan. Współczuję, ale ile lat paliło się jednego za drugim papierosa. Podobno dlatego, że miał nerwową pracę. Teraz też nerwy są nadwyrężone… I tak można w nieskończoność. 

Oczywiście, że są wady genetyczne, choroby dziedziczne, ale ja mówię o chorobach na własne życzenie. Bądźmy dobrzy dla siebie, dbajmy o nasze zdrowie, a będziemy szczęśliwsi.
Oto mój gadżet świąteczny z Biedronki zakupiony w porywie świątecznych dokonań. Obok kominek zapachowy. Choinka już stoi na balkonie i się wietrzy. Ten tydzień będzie pod znakiem przygotowań do świąt. To miły czas. Mam być w miarę zdrowa, innej opcji nie przyjmuję do wiadomości. Gdy jestem cierpiąca, zmieniam się w prawdziwą staruszkę. Strach spojrzeć w lustro. Tak już mam, ból czyta się z mojej twarzy, nie potrzeba pytać. 
 

17 grudnia 2018
Oto ona, choinka ma wyśniona. Chciałam ubrać ją w godzinach dopołudniowych, i to zrobiłam. Zmieniałam zamysł kilka razy w czasie pracy i mam mieszaninę stylów. Niczego nie będę zmieniać, tak zostanie, tak ma być. Tak się zmęczyłam pracą, że uwieńczyłam dzieło solidną drzemką. Oj, staruszko! Niedługo będziesz zmęczona nawet tym, że podrepczesz z pokoju do kuchni, ale z choinką  jakoś poszło. W pokoju ciaśniej, świąteczniej i bardziej nastrojowo. Robiąc zdjęcie, musiałam włączyć górne oświetlenie, gdyż boczne lampy dawały zbyt mało światła. Najważniejsze, że jedna praca z kartki została wykonana.

Dzwoneczki z najdawniejszego dzieciństwa są na choince, a o mały włos by

 wylądowały razem z bombkami na ziemi. Całe pudełko zsunęło się z balkonu… Jednak ocalały, gdyż mimo tonacji niezbyt pożądanej w tym roku, zawisły na gałązce. Mam nadzieję, że dotrwają ze mną po kres moich dni. Nic nie kupuję, to co jest, wieszam, oczywiście nie wszystko razem.

 

 18 grudnia 2018
Mamy nową modę w polityce. Panowie politycy podejmują decyzję, a później się wycofują z podjętych zobowiązań – patrz Duda, Trzaskowski. Lubią też ukrywać ludzi, którzy stają się niewygodni, mimo że z poświęceniem gadali głupstwa do kwadratu – Pawłowicz, Macierewicz, Szydło. Raz drą flagi, drugi raz powiewają nimi z rozmachem. Sędziowie są zwalniani i powoływani na powrót. Odnośnie cen prądu to ja już nic nie mogę zrozumieć, będą podwyżki czy też nie? Koty wybierają się w podróże samolotami, kto to słyszał! Jak sami widzicie, staruszka jest kompletnie skołowana.
Teraz modne stało się przechodzenie na zwolnienia lekarskie – policjanci, nauczyciele. Jak wszyscy staną do walki, lub masowych chorób, to w końcu na zwolnienia pójdą też lekarze i nie wiem kto będzie wystawiał zwolnienia. „Żółte kamizelki” robią furorę. To może być problem. Nie tylko Francja, w Polsce wyszli w kamizelkach rolnicy i hodowcy. Jak ten ruch się rozszerzy, to rządzący mogą sobie nie poradzić z protestantami.
Dzisiaj odebrałam od kuriera kłąb gąbki tapicerskiej i uszczelniałam okna oraz ocieplałam w jednym pokoju ścianę. Wieje jak licho, może więc moja praca przyniesie efekty i wiatr nie będzie hulał w mieszkaniu. Nie zapraszałam takiego huncwota! Wstawiłam dobre okna w dawnym mieszkaniu, wyprowadziłam się, a teraz uszczelniam i uszczelniam. Mam nadzieję, że sytuacja zmieni się na lepsze, w kraju i na świecie, w moim mieszkaniu także. W każdym razie, ja się nie wycofam, będę konsekwentna w działaniu.

19 grudnia 2018
„ Dni stoją nieuchwytne niczym aniołowie w złocie i błękicie ponad pierścieniem zniszczenia” R.M. Remarque
To jedno zdanie geniusza słowa powaliło staruszkę na kolana. Nie pozwoli zniszczyć swoich dni, wspomnień i doznań. Nie zginą w kipieli codzienności, zachowa je i zatrzyma w swoim sercu. Nie wojny jej dzisiaj trzeba lecz pokoju, blasku słońca i słów czułych, poświaty księżyca ustawiającego się znowu pełnią blasku i snów spokojnych, uścisku życzliwej dłoni i czułego uśmiechu, prawdy poruszającej najbardziej zatwardziałe serca i darowania win, radości o poranku i spokojnego zmierzchu przy blasku świecy, bycia i trwania.
"Trzy słowa najdziwniejsze" Wisława Szymborska

Kiedy wymawiam słowo Przyszłość,
pierwsza sylaba odchodzi już do przeszłości.
Kiedy wymawiam słowo Cisza,
niszczę ją.
Kiedy wymawiam słowo Nic,
stwarzam coś, co nie mieści się w żadnym niebycie.

20 grudnia 2018
Dzisiaj dzień poświęciłam na pobyt w poradni zdrowia. Wiele spraw załatwiłam. Trafiłam też do geriatry. Zobaczymy co z tego wyniknie. W pewnym wieku, jak się okazuje, warto tego lekarza odwiedzić. Dostałam kilka skierowań i mam wypełnić wolę lekarza koordynującego, jakim okazał się lekarz geriatra. Wyniki badania laboratoryjnego krwi mam niezłe, trochę niedomagam z witaminą B12. Jeden punkt niżej niż minimum. Zabiorę się za to. „Witamina B12 przyczynia się do utrzymania prawidłowego metabolizmu energetycznego, a także zmniejszenia uczucia zmęczenia i znużenia. Wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego oraz utrzymanie prawidłowych funkcji psychologicznych, pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego. Witamina B12 odgrywa również rolę w procesie podziału komórek.” Może to lek na całe zło starości. Zobaczymy.
Dzisiaj cały dzień pada śnieg. Wszędzie biało. Wygląda naprawdę uroczo. Zupełnie już odzwyczaiłam się od śniegu. Ma to i minusy. Wracając do domu śnieg mnie zmoczył, ale nic to, liczy się piękno zimowego krajobrazu.
Trochę mnie martwi karp, który przytaszczyłam z bazarku. Już był obrobiony i to ponad miarę, zupełnie prawie bez łusek, a łuski to przecież powodzenie w finansach. Jak będzie jeszcze gorzej, to trudno sobie to wyobrazić. Pęczek włoszczyzny kosztuje już 5,50. To tylko mały przykład. Nie ma co się zastanawiać nad tymi sprawami, gdyż we Wigilię może jadło stanąć nam kością w gardle, a przecież Święta mają być radosne i rodzinne. Stefa, strażniczka balkonu, pozdrawia sympatyków jej czarniawej urody.
22 grudnia 2018

Sprawy sprzątania i wypieków zakończone. Dzisiaj wpadła moja córka, która zajęła się sprawą ozdabiania świątecznych ciasteczek. Ja zrobiłam polewę do piernika i makowca „japońskiego” ze startymi jabłkami i bakaliami. Pierwszy raz wystartowałam z taką wersją makowca. Warto było, trochę inny, a ja lubię niespodzianki. Ciastka świąteczne, jak każe tradycja, upiekłam wczoraj, ale lukrowanie mnie przerosło. Siedziałam i patrzyłam jak Asia uciera lukry, dwa rodzaje ten tradycyjny z białka, cukru pudru i cytryny, i świąteczny z jajka, cukru i masła, dekorując ciasteczka. To miłe zajęcie, siedzieć i patrzeć, gdy ktoś inny pracuje. Juto wielkie gotowanie, a we Wigilię tylko doprawianie, dekorowanie i objadanie się. Jakoś damy radę, mam nadzieję.

24 grudnia 2018

 

Wesołych, spokojnych Świąt Bożego Narodzenia,
  szczęścia i pomyślności w Nowym Roku 2019    życzy