Postscriptum - Która osiemdziesięciolatka ma włosy silne, lśniące, układające się jak należy, niech zgłosi się z selfie, gdyż takie zdjęcia gdzie moje nie były krnąbrne to ja też mam.

24 kwietnia 2019
Wczoraj zaprezentowano staruszkę liczącą sobie 118 wiosen. Była singielką i bardzo sobie to chwaliła. Nie miała męża, ale miała przyjaciół, którzy oczywiście już dawno odeszli do Pana. Mnie taki wiek zawsze jawi się jako kara za grzechy. Mam nadzieję, że zostanę wysłuchana i nie przekroczę wieku ustalonego dla mnie w mojej wyobraźni. W ostateczności poszukam kandydata na męża, nie ważne jaki to będzie typ, ale podobno przy mężu szybciej się umiera. Może też być internetowy kandydat na przyjaciela jak twierdzi psycholog, wtedy według mnie ma być inteligentny i rzutki, wyrozumiały, sympatyczny, „niepsikusowaty”, nie lubię postrzeleńców! To jest coś na kształt marzeń dla staruszki, tylko po co staruszce marzenia, nigdy już ich nie zrealizuje. Zapychanie wyobraźni czymś, co nie doczeka spełnienia nie jest mądre. Lepiej cieszyć się tym, co los niesie, a gdy zdarzy się coś miłego, jest z czego się cieszyć. Najczęściej generacja staruszków żyje życiem odbitym, ważniejsze są sprawy dzieci i wnuków niż ich własne.
Kobiety szybciej się starzeją i to widać i czuć, ale mężczyźni żyją krócej. Widocznie płeć ma znaczenie w ustalaniu wieku odejścia z tego świata. Szybciej odejdziesz, ominą cię zmartwienia na które nie masz żadnego antidotum. Nauczyciele przegrywają strajkując, szkoda mi ich. Zwiększą rządowcy liczbę godzin, podwyższą zarobki, a że muszą wtedy zwolnić część kadry, wylecą ci, którzy teraz walczą o szacunek i prestiż. Rząd nie traktuje nauczycieli poważnie. No cóż, wiedzą że ta grupa społeczna nie zagłosuje na PiS, nie ma więc o co zabiegać. Matury jednak powinny się odbyć, to zbyt ważny dla młodych ludzi egzamin. Ech, życie...

25 kwietnia 2019
Kintsugi to sztuka sklejania części rozbitych naczyń za pomocą sproszkowanego złota lub srebra. W dosłownym tłumaczeniu to złoty krawat. Ja nie kleję, co to to nie, ale czytam książkę Joanny Bator „Purezento”. Czyta się świetnie, ma dziewczyna talent, nie mam najmniejszej wątpliwości, warto zajrzeć do jej książek. „Purezento (czyli „prezent”) to powieść tajemnicza i na wskroś japońska. Poruszająca historia utraty i miłosnej odnowy. Rozgrywająca się w Tokio i Kamakurze opowieść ma słodko-słony smak umami.”

- Są skorupy czekające na na sklejenie złotem. I są śmieci, których trzeba się pozbyć (...)
- Najważniejsze to umieć odróżnić jedne od drugich. To wymaga odwagi. Jeśli jej nie znajdziemy, zmarnujemy złoto na sklejanie śmieci - potwierdził Mistrz Myō.

Jeśli się postaramy, możemy stworzyć nową całość z rozbitych części i łączących je blizn. Blizny po bólu, cierpieniu spowodowanym utratą, doznanych upokorzeniach są widoczne. Takie pozostaną. Do końca. Nie ukrywamy ich w poszukiwaniu sztucznej doskonałości. Niedoskonałość i przemijanie są częścią tego, kim jesteśmy. Część naszej podróży. I to właśnie jest piękne.

Same cytaty, gdyż dzisiaj mam pracownię malarską na balkonie! Przywracam blask, no może użytkowość, przedmiotom które skazałam na wyrzucenie, jednak pod wypływem Joanny Bator dałam im drugą szansę. Do książki jeszcze wrócę, gdyż zrobiła na mnie duże wrażenie i jak tylko mam chwilkę wolną zatracam się w niej. Tak to bywa, gdy ktoś jest zauroczony, a ja jestem.

26 kwietnia 2019
Wczoraj zdziwiłam się bardzo gdy w poczcie dostałam komunikat o wpisaniu komentarza pod moim wierszykiem. Nie piszę już tam 10 lat, ale nie ukrywam, że jest mi żal moich tam poczynań. Mówi się trudno, honor to sprawa najważniejsza dla mojego znaku zodiaku. Wierszyk jest tematycznie związany z wczorajszym wpisem. Zapomniałam już o nim dawno i gdyby ktoś mi go podsunął do przeczytania, nie wiem czy bym się do niego przyznała. Mam już zupełnie inną ścieżkę życiową, albo błądzę szukając jakiejś sensownej, sama nie jestem pewna. Miło mi, że są jeszcze ludzie którzy tam zaglądają. Pozdrawiam wytrwałą czytelniczkę. Oto moje dokonanie.
Nie oszukasz losu
Tylko nam się wydaje, że my kierujemy swoim losem. Jesteśmy tylko wypełnieniem naszych losów, odpracowaniem powiązań karmicznych. Bunt jest bezsensowny.

nawet gdybyś chciał
oszukać swój los
krętą ścieżką iść
czas wodzić za nos

nie zmienisz już nic
serca nie oszukasz
wracał będziesz tam
by wspomnienia szukać

może jest gdzieś ktoś
kto by cię przytulił
pomógł w trudnych dniach
w oczy spojrzał czule

to tylko epizod
prześni się, przeminie
spokój twój już znikł
co było, nie minie

nawet gdybyś chciał

Teraz podążę ścieżką malarza przedmiotów "ubalkonowionych". Działki nie mam więc balkon jest miejscem kontaktu z roslinami i ziemią żywicielką. Kwiatami się nie najesz, ale nacieszyć się możesz. Pozdrawiam rolników i działkowiczów.

27 kwietnia 2019
„Czy trudno jest nauczyć się tak żyć, żeby umieć tęsknić za zapachem śliw?” To cytat z 'Purezento. Można go traktować dosłownie, tak jak mnie się zdarza co roku, w tym jeden dzień zaowocował właśnie takim zapachem który mnie zupełnie omamił, ale nie zdarza się to co roku. Przyroda płata figle. Dla mnie gorzki zapach śliw to marzenie coroczne, raz się uda a raz nie, ale ja czekam zawsze.
Można to też rozumieć bardziej szeroko, każda czynność, wydarzenie, uczucie może mieć zapach śliw. Tej wiosny mam nową koncepcję balkonowych peregrynacji jak widać na załączonym zdjęciu. To podróż do moich wyobrażeń o wiośnie. Męczennica już pnie się po nieco nieudolnej kratce, ale od czegoś musiałam zacząć. Drabinka jest szkieletem wiosennego ogródka. Oleander rośnie jak na drożdżach i mam nadzieję, że jeszcze tej wiosny zakwitnie. Inne kwiatki będą uzupełniały szczeble drabinki. Już w jednej skrzynce zapuściła korzonki lobelia i petunia, reszta uzupełnień w maju. Mam nadzieję, że wszystko pięknie zakwitnie. Balkon wysprzątałam na miarę swoich możliwości. Poczyściłam skrobakiem balustradkę i pomalowałam, tak jak i drabinkę i taboret. Łazienka też ma nowy wystrój, częściowy oczywiście. Półki i taboret bieleją i mdleją w nowej szacie. Twórczyni tych zmian dzisiaj odpoczywa, gdyż zmęczenie daje się we znaki, ale to minie. Dla mnie zapach moich śliw jest najważniejszy i żadne przeszkody natury fizycznej mnie od tego nie odwiodą. Moja córka stwierdziła że ja chyba urodziłam się po to, aby pracować. Tak to się układa, ale mam satysfakcję że zmieniam moje otoczenie i to mnie cieszy.

28 kwietnia 2019
Mam wewnętrzny dylemat. Jestem za dążeniami nauczycieli do osiągnięcia celów, ale także cieszę się, że już strajk został zawieszony. Nauczyciele nie przegrali, to rząd przegrał nie zdając sobie sprawy z determinacji strajkujących. Dlaczego obrady okrągłego stołu zwołano dopiero po tylu dniach strajku? Trzeba było to zrobić wtedy, gdy wprowadzano reformę szkolnictwa i minister Zalewska głosiła nowe zasady organizacji nauczania . Odnoszę wrażenie, że wszystko robi się na kolanie, reformy także. Jaki jest sens wywracania wszystkiego do góry nogami, gdy już zaczyna działać w miarę dobrze? Gimnazja okrzepły, zaczynały mieć osiągnięcia i wszystko zlikwidowano tylko dlatego aby pokazać, że będzie robiło się coś innego. Pisałam już o tym i nie ma sensu rozwodzić się znowu nad rzeczywistymi przyczynami. Zalewska przegrała z kretesem, nawet jej nie dopuszczano do głosu, Kaczyński J. lekceważył poczynania nauczycieli starając się ich ośmieszyć. Ja nie twierdzę, że nauczyciele to same ideały, ale to jest grupa społeczna bez działania której cofnęlibyśmy się w rozwoju. Nie da się tak zrobić, jak to pisała jedna osoba, aby zwolnić wszystkich nauczycieli gdy im się nie podoba to co jest, i nowa kadra z łapanki da sobie radę. To specyficzny zawód i trzeba mieć nie tylko cierpliwość, ale także wiedzę i intuicję aby sobie radzić z tak żywiołowym organizmem jakim są dzieci.
Byłam dzisiaj na nabożeństwie dla dzieci, gdyż taka godzina najbardziej mi odpowiadała, ale nie wiem, czy utrzymam ten zwyczaj. Hałas był tak duży, że ledwo ksiądz się przebijał przez płacz, krzyki i bieganinę. Obok mnie zebrało się kilku dwulatków, tak mniej więcej dopasowanych wiekowo. Rodzice zupełnie sobie nie radzili. Towarzystwo biegało, turlało się po posadzce, a jedna z panienek śpiewała w sobie tylko dostępnym czasie głośno „Alleluja” tańcząc przy tym bardzo rytmicznie i wdzięcznie. W końcu ułożyła się na ławce i nikt nie mógł nawet usiąść. Nie ma się czemu dziwić, godzina bezruchu dla takich małych dzieci to czas zbyt długi aby zachowały spokój. Ja sobie jednak nie przypominam aby moje dzieci, gdy były malutkie tak się zachowywały. Można było im wytłumaczyć, że są miejsca, gdzie nie mogą robić wszystkiego, co by chciały robić. Gdy już były zbyt zmęczone bezruchem, brałam za rączkę i wychodziłam, Pospacerowałyśmy wokół kościoła, pooglądałyśmy cuda przyrody, pogadałyśmy i można znowu było wrócić i posiedzieć spokojnie, Zaszły jakieś zmiany, te dzieciaczki są pobudzone i ruchliwe, może to sposób wychowywania, odżywiania, nie umiem sobie tego wytłumaczyć. Bardzo lubię dzieci, szczególnie takie malutkie, ale to już nie dla mnie taki harmider w miejscu, gdzie oczekuję spokoju i skupienia.

29 kwietnia 2019
I stało się, ziściło, zmaterializowało! Na moim koncie 880 zł zagościło z wyprzedzeniem czasowym. W banku, przed bankomatami, kolejki idące w dziesiątki osób. Emeryci garną się do kasy! Może już nigdy taka okazja się nie zdarzy. Ja też zaszalałam. Odwiedziłam drogerię „Jawa”, przeceny gonią przeceny. Kupiłam to i owo i teraz nabiorę blasku w obliczu dni wolnych dla pracujących, a dla mnie przez doczepienie się do aktywnych. Teraz planuję nazbierać pokrzyw majowych i zasuszyć je aby służyły zdrowiu i urodzie przez całą zimę. Kupiłam jeszcze dwie białe petunie, to razem będą trzy i niebieska lobelia. Niech tylko się rozrosną. Na tym chyba się zatrzymam, gdyż latem, gdy wyjadę, powierzone opiece, mogą trochę przygasnąć... Balkon można by inaczej urządzić, ale są ograniczenia, jest długi i wąski - 90 cm z okładem. 
Trochę się boję tego rozbuchania pieniężnego. To nigdy dobrze nie wróży. Na wszelki wypadek rozejrzałam się za lokalizacją więzień w moim województwie, aby wiedzieć gdzie skierować kroki, gdybym zbyt hucznie się bawiła. Nie wiem, czy po niecnych czynach sąd kieruje się rejonizacją więźniów, czy osadza ich według swojego widzimisię, gdzie się da. Koło nas jest gdzie odsiadywać wyrok – Fordon, Koronowo, Grudziądz, Toruń i w samej Bydgoszczy areszt śledczy... Naprawdę jest w czym wybierać. Mam nadzieję, że jednak rozsądek weźmie górę i jakoś wyjdę z tego nawału finansów zwycięsko. Przecież nie wszyscy bogacze są przestępcami, malwersantami, złodziejami. Bywają wśród nich ludzie dobrzy i szlachetni. Jako osoba z niemałą fortuną postanowiłam dzisiaj oddać się słodkiemu lenistwu. Nic nie będę robiła, nic, mimo że mam jeszcze dwie prace do wykonania. Wykonam tylko czynności niezbędne, aby nie tonąć w stertach naczyń do zmywania i nie potykać się o porozstawiane przedmioty i porozrzucane ubrania. Nawet ludzi z zasobnymi portfelami obowiązują jakieś ustalone normy społeczne i poczucie estetyki. Pozdrawiam wszystkich nagle wzbogaconych emerytów.

30 kwietnia 2019
Dzisiaj robiłam zakupy na moim ulubionym straganie. Ludzi było dość dużo, staram się nie przeciągać transakcji, wkładałam do torby wszystko jak leci, aby zwolnić miejsce dla innych. Podziękowałam i odeszłam szukać szczęścia dalej. W pewnym momencie widzę że kroczy w moją stronę sprzedawca z pojemnikiem z jajkami. - Zostawiła pani! - powiedział. Wręcza mi zgubę i uśmiecha się od ucha do ucha. Byłam zszokowana i mile zaskoczona. Mam swoje wybrane stragany, gdzie robię zakupy ze względu na jakość towaru i uczciwość sprzedawców. Jak widać taki wybór owocuje. 10 jaj doniosłam szczęśliwie do domu. Ciasto drożdżowe upiekę na jajkach od szczęśliwych kur. Jak widać warto się trzymać jednej opcji, to popłaca.
Z okazji przynależności Polski do UE wiele się robi aby uczcić tę rocznicę. Pomija się jednak tych, którzy wprowadzili Polskę do Unii. Tak to skomentował Leszek Miller - "Ja jeszcze żyję" – to on podpisywał traktat akcesyjny! Beata Szydło usunęła flagi unijne twierdząc, że polskie są najładniejsze. https://www.tvn24.pl/wideo/z-anteny/beata-szydlo-usuwa-unijne-flagi,1485409.html?playlist_id=29457
Teraz, kiedy wszyscy ministrowie którym coś nie wyszło, wybierają się do Unii, zaczynam się martwić. Jak pani Szydło zniesie widok tylu unijnych symboli? Znowu będzie walczyć o ich usunięcie? Przecież już kiedyś dochodziła polskich racji stanu krzycząc doniośle! Mam nadzieję, że reprezentanci zachowają się godnie i nie będą szargać imienia Polski. Ja wyrobiłam sobie pozycję na bazarku i cieszę się zaufaniem sprzedawców, mam nadzieję że inni wezmą ze mnie przykład.