1 stycznia 2017
Przyszedł roczek nowy, nikt go nie zapraszał, sam wiedział, że przyjść trzeba. Powiedziałam rodzinie, że kładę się spać wcześniej, ale jakoś tak wyszło, że doczekałam do północy. Witałam noworoczne maleństwo sama, wśród sztucznych ogni, huku petard i tak jakoś wyszło, że łzy jak groch potoczyły się po moich staruszkowatych licach. Nigdy jeszcze tak nie było, więc albo to będzie rok wyjątkowy, albo końcowy. Trochę byłoby mi żal, dostałam takie śliczne białe bluzki w prezencie. Jedna niewątpliwie będzie trumienna, ale w tej drugiej mam zamiar latem paradować ulicami Bydzi. Jest naprawdę śliczna. Jak już wnętrze przygasa, to niech chociaż opakowanie olśniewa.
Zakończyłam prace odnośnie Miłkowic i teraz po doszlifowaniu można będzie już drukować. Jest mi naprawdę przykro, że zdjęcia dworu nie mam. Tyle innych rezydencji wskrzeszono do oglądania, a ja nie mam tego, co jest dla mnie przysłowiową wisienką na torcie. Spójrzcie, może jaka dobra dusza ma dojście to tych materiałów i dokumentów, może uda się tam dotrzeć!? Makary Górzyński opisał tyle dworów, a o Miłkowicach nic nie wie. Pytałam. Zobaczcie sami!  milkowice.pl.tl/Nowo%26%23347%3Bci.htm
Nie chodzi o Górzyńskiego, ten jest dostępny w bibliotekach internetowych, ale o inne opracowania. 
P.S. Jeszcze odnośnie wiersza, ja czekam, nie zapomniałam. Mój czas się kurczy szanowny poeto Obiecajko.

Miłość nie wybiera, gdy płoną serca, wszystko jest możliwe. Weźmy Naczelnika Piłsudskiego. Żyła jeszcze pierwsza żona Maria, a on już z Aleksandrą miał dwie córeczki. Poślubił Aleksandrę po śmierci pierwszej żony, ale stosunki z drugą żoną po pewnym czasie zaczęły się ochładzać, pojawiła się lekarka Eugenia poznana w Druskiennikach. Towarzyszyła mu podczas urlopu na Maderze! Mówiono o romansie łączącym marszałka z lekarką. Była jeszcze Jadwigą Burhardt, Kazimiera Iłłakowiczówna sekretarka Piłsudskiego. I co? Świat się nie zawalił. Nie każdemu mężczyźnie wystarczy kot do głaskania.
Nie lubię niewierności małżeńskiej, ale ona od wieków istnieje.Teraz znowu wypływa Madera, choć Ryszard Petru twierdzi, że był Joanną Schmidt w Portugalii, ale nie na Maderze. Ani rusz nie rozumiem dlaczego ich tam poniosło, czy nie wystarczy rodzinna ziemia? Chcieli się ukryć? Z tym nie jest łatwo. Wygladają na szczęśliwych i zażyłych. Ciekawa jestem jak przyjmą to małżonkowie tej pary?
Opozycja chyba się sypie. Przedłużający się protest w sejmie niczemu nie służy. Lepiej zakończyć to wszystko. Pan od kota nie ustąpi. Chciałam tylko uświadomić Ryszardowi Petru,  że nie on pierwszy i nie ostatni uwikłał się w romans. Piłsudskiemu to nie zaszkodziło, to może i jemu jakoś się uda, tylko niech trochę zapozna się z narodową historią. Ta sprawa nie może pozostać na prezentowanym przez niego poziomie. Liderem chyba długo nie zostanie, miłość jest trudna do udźwignięcia, szczególnie ta zakazana.  

4 stycznia 2017
Niekiedy odnoszę wrażenie, że powinnam przepowiadać przyszłość. W każdym razie moja wieszczby spełniają się. Ciekawa jestem czy marsz weselny został zagrany według moich wskazówek? Teraz to chyba jest strzał w dziesiątkę. Szkoda tylko, że tak długo musiałam czekać na potwierdzenie mojej wróżby. Szczęścia życzę.
 
5 stycznia 2017
U nas biało, cienka warstwa śniegu, ale jednak. W nocy wiało prawie tak jak nad Bałtykiem. Obudziłam się i stałam przy oknie wpatrując się w taniec gałęzi drzew. Dzisiaj powoli przemierzałam drogę do sklepu delektując się widokiem wirujących płatków śniegu. Nie jestem specjalną amatorką zimy, gdyż wtedy moje zatoki dają o sobie znać, ale widok zimowego krajobrazu sprawia mi radość. 
Chocholi taniec na arenie politycznej przybiera na szybkości. Widać w oczach przeciwników radość, gdy komuś podwinie się noga. Jak dalej tak pójdzie, to trzeba będzie wybudować nowy gmach Sejmu, aby każda opcja polityczna miała własne miejsce obrad. Gdyby Tusk wrócił do Polski, mielibyśmy starcie gigantów!
Podobno szokująca była Szopka Noworoczna autorstwa Marcina Wolskiego. Do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji wpłynęło osiem skarg, ale Wolski dostał nagrodę specjalną od prezesa TVP Kurskiego. Ciekawa jestem czy gdyby przedstawiono w takim świetle jego, też byłby tak szczęśliwy. Powinni zostać ujęci wszyscy politycy, wtedy byłoby sprawiedliwie. Ale tak naprawdę, z migawek jakie oglądam, to uważam, że to bezguście.
 
6 stycznia 2017
Lubię inteligentnych facetów, Ross z serialu do takich się zlicza. Przecież staruszka też może mieć swoje sympatie, to chyba nie jest zabronione.:) 
„Wichry losu” to dobry serial, rozwichrza wnętrze człowieka, to prawda, ale i otwiera na życie. Jak to możliwe, że mężczyzna może mieć żonę, a myśleć o innej? Kobieta, która kocha, nie umie zdradzać i nawet, gdyby chciała się zemścić na niewiernym mężu, nie może tego zrobić. Nienawidzi drania za to, że jest ciągle w jej sercu, ale takie już są kobiety. Dobrze, że mąż Demelzy ma jeszcze wyrzuty sumienia, gorzej by było, gdyby nawet na to nie było go stać. Ross, to przystojniaczek, inteligentny i pociągający inne kobiety. Podoba mi się, choć cieszę się, że to nie mój mąż. Starość to piękny okres, takie sprawy już nie zawracają człowiekowi myśli, można najwyżej obejrzeć film.
Mam inne zmartwienia. Kupiłam na bazarku ręczniki, duży i mały, w pięknym kakaowym kolorze. Wyprałam bez zastanowienia z innymi ręcznikami, raz już je sprałam w temperaturze 60 stopni i nic się nie działo, później wygotowałam w 95 stopniach, i do dzisiaj zbieram żniwo. Część ręczników przybrała kakaowy kolor, a te kakaowe bieleją w oczach, raczej beżowieją. Nie mogę przywrócić równowagi ręcznikowej. Piorę już oddzielnie, ale to chyba będzie długotrwały proces. To taka ręcznikowa łyżka dziegciu, jak ta zdrada Rossa, chwila radości i miesiące smutku.
 
8 stycznia 2017

Od wczoraj boli mnie głowa. Nie bez przyczyny. Jest mroźno i bezwietrznie. Zaleca się staruszkom nie wychodzić z domu, ale ja jednak do kościoła wyszłam. Miasto B. leży w kotlinie, rotacja powietrza jest znikoma więc i smog mamy. Oczywiście w kraju mamy „prymusów” wybijających się w tych niechlubnych rekordach, ale u nas też mamy powody do zastanowienia się, co z tym fantem zrobić. Jakby zmartwień było mało.
Zbliża się 11 styczeń, trzeba będzie jakoś rozwiązać sprawę okupacji sali sejmowej, a to nie będzie łatwe. Wódz nie ustąpi. Powinien sobie zdawać sprawę, że gdyby nie wysunął Szydło i Dudy do pierwszego szeregu, w życiu by wyborów nie wygrał. Pani B. jakoś sobie jeszcze radzi, ale pan D. jest w sytuacji przymusowej. Takiego ograniczenia swoich ruchów nie miał chyba żaden prezydent w Polsce! To wódz powinien kłaniać się prezydentowi, a nie na odwrót. Teraz jednak rządzi, kto rządzi i niech rządzi, naród wybrał, niech naród patrzy, co się dzieje.
Na świecie nigdzie nie jest spokojnie. Chińczycy wykryli widoczne tylko w podczerwieni pojazdy rozpylające „coś tam” w powietrzu. Kto to i dlaczego to robi? Może komuś zależy, aby doszło do wojny! Zresztą świat i tak jest zagrożony, od Antarktydy odrywa się gigantyczna góra lodowa wielkości pięciu tysięcy kilometrów kwadratowych. Gdy tak się stanie, poziom wód oceanicznych podniesie się o 10 cm!  W październiku znowu koniec świata. Wszechświat utracił ok. 5 proc. ciemnej materii i nie wiadomo, gdzie ona się podziewa. I ma mnie nie boleć głowa?! 
Mam jeszcze do udowodnienia jeden problem. Miłkowice miały nie tylko dwór z przełomu XVIII i XIX wieku, ale także zamek na wyspie  zniszczony w XVII  wieku, prawdopodobnie przez Szwedów. Ja muszę z tym wszystkim uporać, zdążyć, nikt za mnie tego nie zrobi. Gdyby nie mój upór, nie wiadomo, czy nawet światło dzienne ujrzał by dwór, za mgłą oczywiście, gdyż w żadnym opracowaniu nikt się nie pokusił o jego opis. Czy ja mam lekkie życie? Powołana jestem do udowodnienia prawdy, a może sama uzuropwałam sobie taką rolę.  Nie wiem, ale pracuję nad tymi sprawami. Choinka rozebrana, w domu więcej miejsca, wszystko wróciło do równowagi. Kasztany jadalne spiekły mi się w piecyku i teraz dokładm do sosów aby zmiękły. Nawet mają niezły smak. Niech tylko do mnie dotrze zdjęcie dworu!!! Z resztą się uporam.

11 stycznia 2017
Dzisiaj dla mnie ważny dzień. Zakończyłam pierwszy etap pracy nad opracowaniem. W nocy śnił mi się mężczyzna, który przyniósł spłowiałą książkę z interesującymi mnie zdjęciami. Byłam bardzo wzruszona i przejęta. Sny mają przewagę nad życiem, osiągamy tam spełnienie marzeń.
Skończyłam też lekturę książki „Lata rozłąki” - Niny Willner. Przeczytałam, gdyż musiałam. Targały mnie mieszane uczucia. „Willner udało się oddać atmosferę tych kilkudziesięciu lat, kiedy Niemcy żyły w dwóch niemieckojęzycznych światach. Światach, kompletnie różnych, w zupełnie innych realiach społecznych i politycznych. Piękne w tej historii jest to, że rodzina, mimo przeciwności losu, robiła wszystko, by ocalić swoją jedność.” Jakoś nie mogę się zgodzić z opinią autorki. Faktem jest, że gdy przejeżdża się przez terytorium Niemiec, widać odmienność dwóch części państwa, ale autorka chyba trochę zaciemnia rzeczywistość.
Pamiętam ten czas doskonale. U nas nic nie można było kupić bez kartek. Chodzi mi o ubranka dla dzieci. Dorośli przecież mogli nosić buty długo, nawet wtedy, gdy daleko im było do elegancji. Ale co z dziećmi? Nóżka przecież rosła i takie narzekania, że bolą mnie paluszki, gdy chodzę w bucikach, nie były niczym nadzwyczajnym. Znaleźliśmy się też w takiej sytuacji. Znajomy pracował w NRD i przywiózł zamówione dla córki sandałki i spodnie sztruksowe, brązowe, pamiętam dokładnie. Skądś tam dostałam włóczkę i zrobiłam jej sweterek. Wystroiłam to moje małe szczęście do przedszkola. Chwile radości szybko się skończyły. Sandałki były w worku, więc przetrwały, ale spodnie i sweterek zniknęły bez śladu ze szatni. Niepomierna rozpacz mojego dziecka zaowocowała apelami wychowawczyni do rodziców o zwrot zguby. Sweterek wrócił do szatni, ale spodnie przepadły na wieki wieków. Lament autorki wydaje mi się trochę na wyrost, a przypominanie dziejów komunistycznego reżimu mnie męczy. Trzeba było przeczytać, to przeczytałam.
To wszystko w jakiejś nowej wersji wraca, nie zaopatrzenie, ale sposób rządzenia. Komuś się chyba coś pomyliło. Ja nie lubię protestów, ale w tym wypadku są zasadne. Niech PiS rządzi, ale mądrze. Nie można pozwolić na to, aby robili co chcą. BOR w sejmie, mur odgradzający, głosuje tylko część posłów! To może dwa rządy, podzielić kraj na dwie części i niech każdy się rządzi tak jak umie? Nie będzie kłótni, swarów a tak, to dług publiczny rośnie, przekroczył 1 bilion złotych! Kto to będzie spłacał i jak długo?! Daje się i rozdaje, przeprowadza reformy potrzebne czy nie. Przecież wszystko można zrobić, ale trochę zastanowienia to trzeba mieć. Czy ja wyrzucam meble, gdy nie mam pieniędzy na kupno nowych? Muszę poczekać, aż się wzbogacę. Ekonomia to nauka ścisła, tutaj nic się nie da zmanipulować, za wszystko wcześniej czy później się zapłaci. Apeluję o rozsądek do obu stron sporu politycznego.

 12 stycznia 2017
Stałam wczoraj w oknie podziwiając zimowy krajobraz i słuchając stłumionej mrozem ciszy. Muszę się nacieszyć pięknem zimy, nie wiadomo jak długo się utrzyma. Dzisiaj ocieplenie zdmuchnęło całe piękno, pozostała „glajda” śniegowa zmieszana z osolonym błotem. Czy to jeszcze zima?
Życie też niesie nam takie ukryte, zmieszane z błotem prawdy. Nie wiadomo, kto ma rację, komu wierzyć. Szczęście wielkie, że przerwano protest w sejmie. To trwało już zbyt długo. Boję się o polską gospodarkę, nikt się tym nie zajmuje, tylko zmiany, zmiany, zmiany. Dzisiaj słuchałam naszej regionalnej rozgłośni. Wprowadzona reforma oświaty zakończy się w 2024 roku! Komu to jest potrzebne! Ledwo jakoś wszystko się ukształtowało po wprowadzeniu gimnazjów, znowu przegrupowania, które słono kosztują. Nikt nie chce ustąpić, ludzie mają jakieś kompleksy, żywią zadawnioną nienawiść, chcą pokazać, na co ich stać. Ci, co przyjdą po tych rządach będą mieli ciężki orzech do zgryzienia.
Uważam, że nowa ekipa rządząca powinna uszanować osiągnięcie poprzedników i wprowadzać tylko potrzebne reformy. Ciągle tylko wojenki i wojenki, a ty obywatelu domyślaj się, o co im chodzi. Tak naprawdę nikt nie mówi prawdy, ani jedna ani druga strona. Słuchanie dziennika to jest męczarnia, naprawdę to powinny być podawane fakty, a nie ich interpretacja. Do Kurskiego złożono propozycję, aby w Opolu w czasie festiwalu był jeden dzień poświęcony disco polo! Och! Jak ktoś chce tego słuchać i bawić się przy takiej muzyce, nie widzę problemu, ale żeby promować to na festiwalu?!
Zakończę może cytatem z książki, nad którą obecnie wylewam łzy smutku, radości, rozczulenia „Chłopiec z latawcem”. „Lepiej aby zraniła cię prawda, niż pocieszyło kłamstwo.”

13 stycznia 2017
„Nikt nie jest prorokiem we własnym kraju”
Dlaczego tak trudno zdobyć wsparcie rodaków w skali mikro i makro? Ludzie łatwiej zaakceptują obcego i jego działania, niż ziomków. Co tutaj wchodzi w grę – zawiść, zazdrość, niska własna samoocena, strach przed oceną innych? Pisałam o tym już, ale jeszcze do tego wrócę.
Materiały, które uzyskałam odnośnie moich poszukiwań dotyczących Miłkowic pochodzą najczęściej do tych, którzy wyjechali z tej miejscowości albo są zupełnie obcymi ludźmi, ale łączy ich ze mną wspólna pasja poszukiwawcza. Miłkowiczanie pomagają, oczywiście i bardzo im za to dziękuję, ale nie wszyscy, oj nie. Jestem trochę rozżalona, kończę pewien etap pracy, dobijam się teraz o zdjęcie mieszkańca Miłkowic żyjącego w czasach mojego taty, ale starszego nieco, jest według wszelkiego prawdopodobieństwa na zdjęciu, które mamy, potrzebne jest jednak potwierdzenie rodziny i nie doprosisz się człowieku. Przeszkód jest tyle, że prędzej byś zdobył Giewont niż dogadał się z rodziną. Nie lubię płakać, ale jest mi przykro.
Nie jestem w tym odosobniona. Pogadaliśmy z księdzem, gdy chodził po kolędzie. Pisał pracę o swojej miejscowości. Nie mógł się doprosić o informację o stojącej w obejściu gospodarza kapliczki. Nic nie wiedzieli, kto ani kiedy postawił, jak wyglądała ileś tam lat temu!
Ja taka zaparta nie jestem, jak już mnie proszą, pomagam. Jestem przekonana, że zdjęcie, które pomogło by rozwikłać sprawę dworu ktoś posiada, ale nie da i już. Ja nie szukam zdjęć prywatnych, mnie chodzi o odtworzenie i udokumentowanie historii. Poszukiwania jednak idą pełną parą, są ludzie, którzy mnie wspierają, ale to jest przykre, że swoi nie chcą pomóc. Co prawda ja już tam ponad 60 lat nie mieszkam, ale i tak się czuję przynależna do Miłkowic.
Rząd polski nie poprze Tuska, Kaczyński będzie karał demonstrantów, Macierewicz pogrąży się w modlitwie( po tych jego matactwach ja nie wierzę, że się szczerze modli), Ziobro będziestawiał przed sądem  lekarzy, którzy nie uratowali jego ojca od śmierci… Nie podoba mi się Terlecki, chyba ma zbyt dobre mniemanie o sobie.
Może oni też się czują niedocenieni?! 
Ezechiel - ten prorok najbardziej do mnie przemawia. Wypowiedział się na wygnaniu. A jego wizje i proroctwa, to dopiero ciekawa lektura!

Królestwo Judy, zagrożone przez Babilończyków szukało bezskutecznie pomocy u Egipcjan (Ez 17, 1 nn.; 30,20 nn.). W tym czasie, czyli w pierwszym okresie działalności (aż do 598 r. p.n.e.), prorok krytykował i piętnował wady ziomków i zapowiadał kary Boże aż do zniszczenia Królestwa Judzkiego włącznie. Na wygnaniu pocieszał i zapowiadał odrodzenie Izraela (Ez 34-37), a także mówił o nadejściu nowej rzeczywistości w czasach eschatologicznych (Ez 38-48)

"Przypatrzyłem się tym istotom żyjącym, a oto przy każdej z tych czterech istot żyjących znajdowało się na ziemi jedno koło. Wygląd tych kół (i ich wykonanie) odznaczały się połyskiem tarsziszu, a wszystkie cztery miały ten sam wygląd i wydawało się, jakby były wykonane tak, że jedno koło było w drugim. Mogły chodzić w czterech kierunkach; gdy zaś szły, nie odwracały się idąc. Obręcz ich była ogromna; przypatrywałem się im i oto: obręcz u tych wszystkich czterech była pełna oczu wokoło. A gdy te istoty żyjące się posuwały, także koła posuwały się razem z nimi, gdy zaś istoty podnosiły się z ziemi, podnosiły się również koła..."

sobota, 14 stycznia 2017
Zbyszku, żegnaj! Piętnasta rocznica śmierci Zbigniewa Dziewiątkowskiego, założyciela Tercetu Egzotycznego. Lubię ich, szczególnie to egzotyczne brzmienie utworów. Kiedyś dostałam płytę, były takie pocztówki, z ich utworami. Zdarłam ją do cna, słuchałam i słuchałam.

Dzisiaj dla mnie dzień ostatecznych decyzji. Kiedyś trzeba je podjąć. Będę w pełni wolnym człowiekiem wtedy, gdy będę pisała to, co będę chciała napisać i nikt nie będzie tego wykorzystywał, ani się podszywał pod moje słowa. Dosyć już tych aluzyjnych cieni.
Ludzie lubią sobie pokpiwać z innych. To tak miło robić z kogoś idiotę, a później powiedzieć, to tylko żarty, przepraszam. Ja też niekiedy żartowałam, nie tak drastycznie, ale jednak. Trzeba odróżnić poczucie humoru od złośliwości. Śmiać się należy z siebie. Odcinam się zdecydowanie od przeszłości. Wchodzę w nowy okres życia i chcę, aby był to dobry czas.
Wczoraj jeden z posłów PiS zapytany, co sądzi o opozycji, roześmiał się tak serdecznie, że aż skóra cierpła. Tak się traktuje opozycję, a co, śmiać się nie można! Dzisiaj widzę sondaż, w którym oceniono przywódców opozycji i kota prezesa. Kot miał 90 % poparcia, opozycja prawie nic. Oczywiście zastrzeżono, że to tylko żart. Wkraczamy w nową formę walki z opozycją. Przypominam, jak nie będzie silnej opozycji, grożą nam rządy autorytarne, znając zapędy dyktatorskie pewnego człowieka od kota, pełnego kompleksów. Niech im tam będzie, Rozumiem kabaretowe naigrywania się, ale dziennik z takim humorkiem, to już groteska. Nie wiadomo, kto się bardziej ośmiesza.
Czekam na wiadomość na wiadomy mi temat i skóra mi cierpnie, wóz albo przewóz. Idę dzisiaj do opery na „Dziadka do orzechów” otoczonego sławą magii wielkiej sztuki w czystej postaci. Zobaczymy, posmakujemy, oby tylko telefon z wieścią nie dzwonił w tym czasie… Wyłączę, oczywiście, ale czekam na wiadomość z niecierpliwością.

15 stycznia 2017
Świat iluzji rozciągnął się przed moimi oczami w całym blasku. „Dziadeka do orzechów” Czajkowskiego opera Nova wystawiła pięknie. Naprawdę jestem oczarowana. Kunszt baletu i orkiestry wart oglądania. W jedynej przerwie przedstawiłam propozycję dyrektora i prowadzącego orkiestrę Macieja Figasa odnośnie wymiany przestawień pomiędzy teatrami operowymi w Polsce, która i tak nie zyskała poklasku ze względu na koszty, ale plany były, poza festiwalami oczywiście. Spotkało się to z brakiem akceptacji także ze strony mojego towarzystwa, nawet słuchać nie chcieli o takiej propozycji. Kochają swoją operę i wykonawców. Dołączę więc wykonani na poziomie światowym, jako że Nova jakoś się nie promuje na You Tube.

I tak mnie wieczorem bolała głowa, gdyż planowany dopływ zdjęć nie dotarł, chyba z powodu braku gorliwości w ich wyszukiwaniu. Właściciel posiadają walizeczkę ze zdjęciami, ale ktoś by się musiał przyłożyć do ich sprawdzenia. Za to dzisiaj moja córka zrobiła super przekładki, strony rozdzielające rozdziały, w kolorze i z wyczuciem. Jestem bardzo zadowolona z wyników jej pracy.

 
16 stycznia 2017
Wczoraj obejrzałam film o puczu w Polsce i wyciągnęłam następujące wnioski:
- gdyby Kuchciński nie podjął nierozważnej decyzji o wykluczenia posła z obrad, żadnych blokowań by nie było
- gdyby nie chciano ograniczyć praw mediów i dziennikarzy, nie doszłoby do gromadzenia się ludzi przed Sejmem
- gdyby od razu cofnięto decyzje odnośnie tych dwóch spraw nie byłoby problemów
Czy o to chodziło emitujących ten film? Chyba nie, ale niestety taka jest moja odpowiedź po obejrzeniu tego dzieła wpychającego ludziom do głowy nową wojenkę, którą sami rządzący wywołali. Posła trzeba było ukarać tak, jak prawo nakazuje, a nie wykluczać. Co on takiego zrobił?!
Co czuje kościół i rządzący do Jurka Owsiaka? Ksiądz „kazał” przeciwko zbieraniu do puszek. Ludzie wychodzili z kościoła. Po co to! Kościół ma łączyć a nie dzielić. Nie podoba się, to nie mówić o tym i już. Prezydent wyłamał się i poparł WOŚP – „Wspieramy, z żoną wrzuciliśmy pieniądze do puszki.” Chociaż to mógł zrobić! Szkoda mi tego człowieka, ale co on też może zrobić? Nie on rządzi. Ja wspieram i Caritas – kupuję od lat świeczkę na święta, i WOŚP, daję datek. Uważam, że każde działanie przyczyniające się do pomocy drugiemu człowiekowi jest słuszne.
Kanclerz Merkel przyjeżdża do Polski. Spotka się z Kaczyńskim, no ale kim jest Kaczyński aby reprezentować Polskę? Już zapowiada, jakie to „pranie” przejdzie Merkel. Niech tylko podskoczy, to będzie wiedziała, z kim ma do czynienia. „Będę musiał powiedzieć kanclerz Angeli Merkel, że Niemcy muszą zdecydować się, co do charakteru stosunków z Polską; bo nie można Polski atakować i jednocześnie liczyć na to, że stosunki będą dobre.” Można podskakiwać, gdy się nie rządzi oficjalnie, ale się rządzi cichcem.
Może resztę spraw przy innej okazji. Uważam, że PiS ma władzę i niech rządzi, ale ma to robić mądrze, a nie szukać winnych, gdy sam wznieca konflikty. Łączyć ludzi, a nie dzielić! Nie jest sztuką wywoływać konflikty, sztuką jest zachować spokój i pokój!
O! Jednak jeszcze dorzucę. Radni mają sprawować swoją funkcję najwyżej dwie kadencje, taki jest projekt, a dlaczego nie wprowadzi się takiej reformy w stosunku do posłów??? Ktoś się boi o swój dożywotni stołek! Reforma to reforma.  
 
18 stycznia 2017
Interes można zrobić na wszystkim! Kupowałam wczoraj na bazarku serwetki, takie cienkie. Są bardziej przydatne i wydajniejsze. Lepiej je mieć na stole w kuchni! Czekam cierpliwie, gdyż jedna pani zamawiała kartkę imieninową z imieniem solenizantki i negocjowała sprawę umieszczenia zdjęcia. Cena 25 zł za usługę zdumiała mnie niepomiernie i spytam, czy to nagranie z dźwiękiem, że takie to drogie. Pani zaczęła mnie uświadamiać jak robi się takie kartki. Zapytałam więc, jaki ma program, w którym te dzieła tworzy. Odpowiedziała, że Painta i że kupiła go za 4 tysiące złotych!!! Bałam się, że zacznę się śmiać, ale dzielnie odbiłam piłeczkę i oznajmiam, że ten program jest darmowy i że ja taką laurkę też bym bez trudu zrobiła. Zaczęła się chwalić, że ma Worda 13, tak jak ja bym nie miała, a ja najwyżej bym zrobiła to w Wordzie.
Następnie oskarżyła mnie o piractwo, co nie jest zgodne z prawdą, gdyż mam Windowsa legalnego i Painta też mogę mieć legalnie. Ja grafiką się specjalnie nie zajmuję, gdyż jak jest mi potrzebne coś bardziej skomplikowanego, to mam wsparcie w mojej córce, ale sama też sobie daję radę. Bawiłam się już nieźle i podpuszczałam sprzedawczynię nieco, mówiąc, że ja prowadzę strony internetowe. Skwitowała krótko, że co tam strony, laurka to jest szczyt umiejętności komputerowych. Wniosek jest jeden. Nie chwalmy się swoją „mądrością”, gdyż nigdy nie wiemy, z kim mamy do czynienia.
Wpis z dedykacją do mojego guru internetowego.

19 stycznia 2017

Wichrowe Wzgórza -  Emily Jane Brontë
„Piekielna to była wyobraźnia i piekło musiała nosić w sobie ta spokojna pozornie dziewczyna. Dla nas pozostała tajemniczym, zachwycającym zjawiskiem”. Jarosław Iwaszkiewicz
Oglądałam kiedyś tam film, ale nie zrobił na mnie zbyt wielkiego wrażenia, wróciłam więc do lektury. Kiedyś czytałam, zatarła mi się jednak już w pamięci, ale dzięki niej wczoraj noc zamieniła się dla mnie w poranek. Tak porywającej książki dawno nie czytałam. Opętani szaloną miłością bohaterowie książki, mroczne krajobrazy, nienawiść niszcząca wszystkich wokół. Heathcliff to demon, wcielony diabeł, sam nieszczęśliwy, depcze losy i uczucia innych. Wszystko rozgrywa się w psychice bohaterów, śmierć, poniżenie, nieszczęścia przetaczają się przez wrzosowiska. Dobrze, że wróciłam do tej lektury. Mocne wrażenia, dzisiaj chyba skończę, i znowu noc zbrata się z porankiem. To jest urok życia w samotności, czytam kiedy chcę i nikt nie nawołuje mnie do zgaszenia światła.Dziękuję też losowi, że nie musiałam się z takim uczuciowym szaleństwem zmierzyć. Ciekawa lektura, ale życie z takimi doznaniami, stało by się piekłem. Ale kto tam wie, czego się w życiu tak naprawdę oczekuje...
"Katarzyno Earnshaw, obyś nie zaznała spokoju, tak długo, jak ja żyję. (…) Pozostań przy mnie na zawsze - przybierz, jaką chcesz, postać - doprowadź mnie do obłędu, tylko nie zostawiaj mnie samego w tej otchłani, gdzie nie mogę cię znaleźć! Nie mogę żyć bez mojego życia. Nie mogę żyć bez mojej duszy!"
 
20 stycznia 2017
No i stało się. Moje opracowanie zostanie wydrukowane. To pierwszy etap. Nie znaczy to. że w sprawie Miłkowic powiedziałam ostanie słowo. Gdy Opatrzność pozwoli i da mi jeszcze trochę czasu, może zdołam odsłonić dalsze tajemnice  Miłkowic.