Codzienne madonny Matki, żony, kochanki Gotowe dziś na wszystko. Uparcie wzniecają żar Rozpalają ognisko. Wielbione lub wzgardzone, Kto wam dziś pokłon składa. Na barkach dźwigacie dom, Gdy padła barykada. Madonny naszych czasów Pachnące tak domowo, Anioł płoszy biedy cień Krasi obiad darmowo. W bezsenne, ciche noce Niebo otwiera wrota, By dodać wam odwagi, Pomnożyć siły, dotrwać. Życie to nie żart W ten weekend on bawił się! Ona ... nocą chodziła z psem, ulicę skrywał nocy mrok, ktoś chwiejnie szedł, za krokiem krok... Poły płaszcza rozwiewał mu wiatr, w jego oczach czaił się strach... Pobiegł do niego wierny pies, poznał pana, wiedział, kim jest. Chyba zły sen jej się śni! To jesteś ty! Trafiłeś jakoś do drzwi, bukiet wręczyłeś mi liliowe zwiędnięte bzy i to był początek gry Zbolały, smutny i zły wymówki czyniłeś mi, że chyba sięgasz już dna a wszystkiemu winnam ja. Życie z tobą to gra, błędne rozdanie kart. Przegrywasz i o tym wiesz, nie zobaczysz już moich łez. Wielkie picie to dno nie o to w życiu szło! Wódka leje się wciąż czyś ty mąż, czy już nie mąż... Podaj mi rękę Jestem atomem, pyłkiem, kamieniem, wypadłam z krzywej orbity czasu. Ugrzęzłam w wąskim tunelu trwania, podaj mi rękę, dopomóż, ratuj. Może ja ciebie kiedyś kochałam, sama już teraz nie wiem, mój miły. Może cierpienie było zbyt wielkie, a miłość przerosła moje siły? Gubię powoli swoją niepamięć o dniach, którymi żyć było warto. Nocami cienie złowrogie chodzą, a moje oczy patrzą w dal martwo. Pomóż mi teraz przejść przez granicę, gdzie cierpienie boleśnie uwiera. Serce me puste jak sucha studnia, niech czas łez ślady w myślach zaciera. Gdybym umarła dziś rano Gdybym zbudziła się dziś rano Bez uczuć, bez serca, bez duszy Słonko by blade na niebie wschodziło A świat byłby i tak świetny. Gdybym zaginęła dziś rano Na łąkach pachnących i kwietnych Skowronek nade mną by śpiewał A wiatr byłby i tak wietrzny. Gdybym umarła dziś rano Nic by się wielkiego nie stało, Popłakał by ktoś , wspomniał by coś A maj byłby i tak majem. Mój portret własny Sesja zdjęciowa - wygładzona twarz ukryte zmarszczek zagony. Światło odsłaniające wewnętrzny blask codziennością utajony. Szła przez lata z uporem muła Brzemię to było czy radość istnienia? Cieszyła się każdym koralikiem Ofiarowanym na kolejny dzień zwątpienia. Jedyna wybrana lub wzięta Do spełnienia zadań przedłużenia gatunku . Brała ofiarowane, dawała garściami . Odkładała na półkę marzenia -były ważniejsze sprawy. Słaba kobieta wznosiła mury domu . Nie mogły się rozpaść słowami naruszone. Wypuściła opierzone pisklęta w świat Gładząc ich piórka nastroszone. Kochała po krańce istnienia Nie składała zażalenia. To była ona w roboczych rękawiczkach. Teraz zbiera zasiane ziarna Portretem odrodzenia. Zrobiony kochającą ręką Wypełnia spóźnione marzenia. Za czym kolejka ta stoi Za czym kolejka ta stoi?- Po życie... Czego kolejka się boi?- Wykrycia... Zapożyczone od Ernesta Brylla Starzy ludzie uśmiechają się często znaczonymi kreską ustami bez obaw że zawrócą komuś w głowie chętnie mówią do siebie cierpliwych słuchaczy a nawet listy piszą do swojego boga i czytając je płaczą zapadniętymi oczodołami chodzą na spacery wydeptaną trasą dziwiąc się że słońce ostatnio stygnie lub stoją w kolejkach aptecznych po swój pigułkowy chleb powszedni ściskając w ręku sakiewki cieniutkie jak listek i błagalnie odczytują cyferki swojego wyroku na trwanie garbiąc się uniżenie noszą buty wykoślawione na bezradnych nogach łamiących się z łatwością na śliskich chodnikach pachną zapachem kościelnych wnętrz który przeniknął ich na wskroś gdy modlili się wygładzonymi paciorkami aby bez komplikacji przejść na drugą stronę w terminie ściśle ustalonym Ptak nadziei pomiędzy jednym a drugim twoim romansem krąży ptak mojej nadziei przysiada na gałęzi drzewa spełnienia i niespełnienia gładząc cichutko pióra czeka milknie jak zwykle w jadowitym syku twoich słów ginie w rozwartej gardzieli węża- strażnika losu słysząc jeszcze głupiec Są takie chwile Są takie chwile kiedy cisza zamiera nabożnym skupieniem zasłuchana . Są takie chwile kiedy pod przymkniętą powieką rozbłyśnie obraz pojednania. Są takie chwile kiedy wyciągasz pomocną dłoń do potrzebującego człowieka . Są takie chwile uczynków prostych odruchów serca z okazji, przy okazji ... Są takie chwile które łatwo wypełnić, gdy na ciebie ktoś w domu czeka.